Dierenartskosten rijzen de pan uit en dat is niet zomaar. Massale praktijkovername door multinationals: hoe staat jouw dierenarts hierin?
‘Ik zweer/beloof dat ik de diergeneeskunde,
zo goed als ik kan,
zal uitoefenen ten dienste van het dier,
mijn medemens en de samenleving.’
Het is weekend, waarschijnlijk ook nog zondag, je huisdier voelt zich plot niet lekker. Je belt je dierenarts. Na het irritante keuzemenu wordt blijk je terecht te kunnen bij een dienstdoende dierenarts 30km verderop. Je dierenarts zit namelijk zelf aan een croissant, verse kop jus d’orange, groot gelijk ook. Dus cross je met je auto een heel stuk verder. Jij blij, dier blij. Totdat je de factuur krijgt. Wat?!?
Commerciële dierenartsketens nemen steeds meer praktijken over. De behandeling van een hond of kat wordt fors duurder. Hoe dat zit? Dierenartspraktijk worden al gedurende enkele jaren opgekocht door multinationals. Deze grote investeerders, veelal uit de U.S.A., nemen de hele rompslomp van je vertrouwde dierenartsenpraktijk over. Weekend en soms nachtdiensten worden “gedeeld” met andere praktijken uit de regio. Voordeel: minder werkdruk voor de kleine praktijk. Nadeel: vaak ontzettend hoge kosten voor de patiënt.
Ruim 40% van de Nederlandse dierenartsenpraktijken is in nu handen van zulke investeerders. Investeerders die op hun beurt aandeelhouders hebben. Welke beiden uit zijn op winst. Simpelweg een rendement op investeringen. Niet zo gek dus dat de prijzen flink zijn gestegen. En niet alleen de prijzen, ook de druk om door te onderzoeken en behandelen. Scan hier, echo daar, lab test etc. De investeerders betalen amper belasting in Nederland omdat zij elders gevestigd zijn.
Lucratieve Business.
Miljoenenwinsten. Zo sluisde IVC Evidensia vanuit Nederland via een omweg 14,5 miljoen euro naar Guernsey, dat op de zwarte lijst van belastingparadijzen staat (bron: NRC, 8 september 2023). Andere grote spelers zijn: Anicura, DierenDokters, Dieren Artsen Groep NL, Basic Vets. Deze multinationals bieden bestaande praktijken extreem hoge bedragen, vaak ook extra apparatuur. Gelukkig houden enkele zelfstandige dierenartsen hun poot stijf. Behalve dierenartsenpraktijken worden ook spoedziekenhuizen en dierencrematoria op grote schaal opgekocht.
Steeds meer symptoombestrijding.
Van chemokuren tot eiwitinjecties. Levenslange aan pillen, levenslang aan de prednison. Met de nadruk op levenslang. Huidallergie? Voedselallergie? Voedselintolerantie? Levenslang op speciaalvoer. Onder tijdsdruk, de behandeling moest snel beginnen, verliezen mensen soms de realiteit uit het oog. Vaak volgt dan ook onderzoek na onderzoek. Behandeling na behandeling. De kosten lopen hoog op. Soms tot in de duizenden euro’s . Ook onder het voorwendsel dat enkel medicijnen van het A-merk mochten voorschrijven. Dat betekent in de praktijk duurder. En wederom een monopolie van de multinationals.
Onze Praktijk
In onze praktijk zien we mensen die bewust voor de natuurgeneeskundige aanpak kiezen, de holistische route bewandelen. Tenzij het over een acuut iets gaat, bijvoorbeeld een botbreuk, dan heb je toch echt een dierenarts nodig, geen natuurgeneeskundige. Hoewel we ook horen dat dieren door de vrees van hoge rekeningen de dupe zijn. Mensen stellen zorg uit, uit angst voor kosten. Zelf het “dumpen van dieren” neemt toe. Maar we zien ook wanhopige baasjes, ze hebben echt het beste met hun dier voor. Deze mensen haken ergens in het kostbare traject af. Het helpt geen donder. De klachten blijven. Niet zo vreemd, de oorzaak van de klacht is veelal niet aangepakt. Dus het blijft dweilen met de kraan open. En zeg nou zelf, je wilt immers toch de oorzaak van de klacht achterhalen? In plaats van de symptomen (desnoods levenslang) onderdrukken.
Code voor de Dierenarts
Mogelijk later betrokken dierenartsen zich bij hun werk beïnvloeden door organisatiebelangen” – iets dat volgens de Code voor de Dierenarts wettelijk niet is toegestaan. (bron: KNMVD). Binnen de sector twijfelt niemand eraan dat de kosten van een bezoekje aan de dierenarts door de komst van de commerciële investeerders fors zijn gestegen. „Het prijsverschil is enorm”, zegt Hans Schoon uit Voerendaal. „Neem een hond met braakklachten en bloed in de ontlasting op zondagavond. Dat is meestal binnen 24 uur opgelost met een injectie en wat pilletjes. Dat kost bij ons zo’n 135 euro. Maar als röntgenfoto’s, een infuusbehandeling en een opname geadviseerd worden, loopt zo’n rekening snel op naar 550 euro. Een niet deskundige, emotionele hondeneigenaar laat zich daar gemakkelijk toe verleiden. En de aandeelhouders lachen zich kapot.” (bron: NRC, 8 september 2023).
Ratio versus Emotie
Wat de huisdierenzorg voor investeerders extra interessant maakt, is dat klanten vaak emotioneel besluiten nemen. Oudere dieren ellende besparen / verlamde dieren inslapen, volgens menige klant bij overkoepelende praktijken volledig onbespreekbaar. “Wij zijn wettelijk verplicht om een levensreddende operatie uit te voeren, net als bij mensen.” Dat is inderdaad correct, gelukkig ook maar. Hoewel het genuanceerder ligt: ook palliatieve zorg kan in het belang van het dier zijn en dus wettelijk toegestaan. Maar een spuitje, daar verdient een dierenarts minder aan. Grotere investeringen, zoals een echoapparaat, gaan via de investeerder, maar ook de administratie, verwerking van facturen, het inkoopbeleid geef je uit handen.
Buitenland
Het demissionaire kabinet zegt zorgen over prijsverhogingen serieus te nemen. Maar minister Adema (Landbouw) is voorlopig niet van plan in te grijpen. Dierenartsen vormen een “vrije markt”, zegt hij. Andere Europese landen stellen zich minder passief op. In Zweden mogen dierenartsen geen winst maken bij de verkoop van geneesmiddelen. In Duitsland zijn de behandeltarieven door de deelstaten gereguleerd. België is voor investeerders helemaal verboden terrein om aandeelhouder te worden van een dierenkliniek. In Frankrijk besloot een rechter afgelopen zomer dat dierenklinieken merendeels in handen moeten blijven van dierenartsen. Ierland zou vergelijkbare wetgeving overwegen. In het Verenigd Koninkrijk greep de mededingingsautoriteit afgelopen voorjaar omdat door de overname in bepaalde regio’s een monopoliepositie zou ontstaan.
Toekomst narratief
Steeds minder mensen kunnen zich een huisdier veroorloven. Stichting DierenLot vreest dat door extreme diergeneeskundige prijzen steeds minder mensen zich een huisdier kunnen veroorloven. In plaats van zich zorgen te maken om het milieu denkt de arrogante mensheid het klimaat te kunnen beïnvloeden, aldus komt de CO2 uitstoot om de hoek kijken. Het World Economic Forum (WEF) waarschuwt voor de enorme CO2-uitstoot van dieren. Een gemiddelde hond(vleeseter) zou evenveelCO2 uitstoten als een grote auto. CNN-journaliste Kimberley Richardson schreef: “Onze huisdieren zijn onderdeel van het klimaatprobleem”. Je reinste onzin natuurlijk, maar carnivoren omzetten op insecten als eiwitbron is de tip. Mars en Nestlé omarmen dit van harte.
Even terugkoppelend naar de gestegen dierenartsenkosten, overname van dierpraktijken door multinationals, zoals Mars en Nestlé. Waar ligt de winst? Het voordeel ligt, me dunkt, vaak niet bij de huisdierbezitter. Gelukkig zijn er in Nederland ook nog dierenartspraktijken die zich inzetten voor hun dierenliefde. Zo maken meerdere praktijken onderlinge afspraken: “ We blijven ons wapenen tegen de macht van het geld. We proberen stand alone te blijven, de inkoop te stroomlijnen. We proberen zo lang mogelijk uit handen van die investeringscowboys te blijven en dat gaat ons lukken ook.” Aldus Hans Schoon uit Voerendaal (NRC, 8 september 2023.) Hoopvolle woorden.