Hooinetten en slowfeeders zijn er in vele soorten en maten. Bakken met roosters, hooizakken, groot- of fijnmazig, enz. Het idee erachter is het verlengen van de voedertijd. Gelijkmatige voeropname, minder kans op maagzweren, minder kans op verveling. Er zijn voorstanders, er zijn tegenstanders.
Wat wijst wetenschappelijk onderzoek uit?
Onderzoek aan Writtle College toont aan dat hooinetten met kleine mazen geen significant effect hebben op de voerdertijd. Met andere woorden het gebruik van een hooinet blijkt geen verlenging van etenstijd op te leveren.
Het onderzoek wijst wel uit dat frustratie op kan treden wanneer paarden ruwvoer toegediend krijgen door middel van hooinetten en slowfeeders.
Waarom gebruikt men dan toch hooinetten?
Veel voedingsdeskundigen en dierenartsen adviseren het gebruik van hooinetten en slowfeeders om de snelheid van ruwvoeropname te verminderen. Het doel is vaak het tijdsbestek tussen voerderbeurten te verkorten. Dit komt de gezondheid van het maag-darmstelsel ten goede. Paarden zijn er immers op gebouwd de hele dag ‘hapje-stapje’ voer op te nemen. Dit betekent bewegen, om zo gedurende de dag een rantsoen bij elkaar te ‘sprokkelen’.
De onderzoeksresultaten wijzen uit dat paarden binnen 10 minuten doorhebben hoe te eten uit een hooinet, en dus net zo snel eten als zonder hooinet of slowfeeder. Het schijnt geen effect te hebben of de mazen groot, klein of extra fijnmazig zijn. Slimme dieren!
Waarom zou je juist geen hooinet of slowfeeder moeten gebruiken?
Vanwege verkeerde en onnatuurlijke lichaamsbelasting. Door steeds te moeten trekken in een ‘rare hoek’ belast een paard zijn nek- en rugspieren. Een onnatuurlijke manier van voeren met onnodige spierspanning en hierdoor kans op klachten.
Daarnaast heb je bij voeren op de grond het voordeel dat de luchtpijp zichzelf schoon kan maken. Stof en irriterende delen worden makkelijker afgevoerd. Bij hoger voeren maakt de hals een onnatuurlijke knik en worden stofdeeltjes ingeademd. Deze moeten weer uitgehoest worden. Bij elke hoest en proestbeurt gaan er longblaasjes kapot.
In onze praktijk komen wij paarden tegen met gebitsproblemen ten gevolge van het gebruik van hooinetten en slowfeeders. Juist uit frustratie (en niet weggenomen verveling) gaan deze paarden hun tanden ‘slijpen’ aan de roosters. Met enorme slijtage van de snijtanden tot gevolg.
Frustratie wordt vaak over het hoofd gezien
Resultaten uit EWEN (European Workshop of Equine Nutrition, Leipzig, 2014) wijzen uit dat gefrustreerd gedrag wordt vertoond wanneer paarden moeten eten uit hooinetten en /of slowfeeders.
Het creëren van meerdere ruwvoerplekken op stal is een manier om de voeropname te vertragen. Dit is een effectievere manier dan het gebruik van hooinetten en / of slowfeeders. Paarden wisselen hierdoor continu van voerplek. Bovendien stimuleert het foerageren van de grond, bevordert het natuurlijk gedrag en vertraagt het de snelheid van ruwvoeropname.
Conclusie
Toegang tot ruwvoer is cruciaal voor paarden. Niet enkel voor fysiek welzijn, ook voor mentale gezondheid. Om tekorten tegen te gaan is de meest voor de hand liggende optie: stallen op stro. Waarom stro? Paarden kunnen de tijd op stal doden met het knabbelen aan stro. Maagsappen worden gestimuleerd. Ergo, minder kans op maagzweren. Het hoge vezelgehalte zorgt voor een goede zuurgraad in de maag, wederom een verminderd maagzweer-risico.
Het gebruik van hooinetten en / of slowfeeders blijkt geen significant verschil te maken qua voertijd. De nadelen spreken voor zich. Frustratie, onnatuurlijke lichaamsbelasting. In het geval van hooinetten: stof. Waar het om draait is te voldoen aan de natuurlijke behoeften van het paard. Behalve sociaal contact en beweging, is de ruwvoeropname van cruciaal belang. Het is daarom zaak de ruwvoeropname van een paard hoog te houden. Hoe hoog?
Vuistregel Ruwvoer Paard:
Onze vuistregel is minimaal 2% van het gewenste lichaamsgewicht ruwvoer per dag. Dus een paard van 650 kg krijgt 13 kg hooi per dag. Maar dan moet er nog rekening gehouden worden met het droge stof gehalte! Droog, grof hooi bevat ca. 80 Ã 90% droge stof, terwijl voordroogkuil slechts voor 60 tot 80% uit droge stof bestaat. M.a.w. voer je droog hooi dan heeft een paard dat 650 kg weegt 15 kg hooi nodig, voer je voordroogkuil dan heeft je paard 18,2 kg (PER DAG!) nodig. Dit is de basis, het uitgangspunt. Het echte rekenen begint hiermee pas. Uiteraard is grof, droog hooi beter voor een paard dan kuil. Hierover lees je een andere keer meer.
https://uploads.disquscdn.com/images/197b89173edffb8551dc15e5976c90019ea2f0aaafb6df41d4d965d21b89f5d3.jpg Wij voeren op de stalling alles in hooinetten en hebben mazen van 2, 3.5, 4.5, 6 en 10cm. Die van 10 (wordt niet zonder toezicht gebruikt) en 6 vertragen niets, die van 4.5 vertraagt iets, die van 3.5 vertraagt nog weer meer en die van 2 wordt alleen bij de shetten gebruikt omdat die anders binnen no time zonder ruwvoer staan (op dieet) terwijl ze nu min of meer onbeperkt hebben. Ook na gewenning blijft het vertragende effect bestaan, zeker als het net niet op de grond gelegd wordt. Ik heb het artikel dat jullie benoemen ooit ook gezien, ik weet echter niet meer welke maasgroottes gebruikt werden. Hebben jullie toevallig nog de referentie?
Ons grote paard at met een slowfeeder ongeveer 18kg hooi per dag en had dan altijd een restje in zijn net zitten, zonder net at hij ongeveer 25kg per dag (iets minder, want hij verspilde dan ook wel wat, maar niet veel). De shetten aten op de foto uit een 3.5cm maas en aten dan samen ongeveer 7kg hooi weg per dag (2 minishetten, 83-84cm) en met los hooi aten ze samen zo’n 10kg. Nu zijn ze terug op 3.5-4kg hooi en daarnaast voederstro.
Op de grond voeren voelt wel het natuurlijkst en vinden de paarden ook het prettigst, maar heeft wel als nadeel dat ze er sneller van kunnen eten omdat ze het echt kunnen grazen. De afweging blijft altijd de tijd dat ze zonder ruwvoer staan en de hoeveelheid werk/frustratie die ze van lastiger bereikbaar hooi hebben. Op de grond leggen kan alleen wanneer een paard geen ijzers heeft.
Beste,
dank voor je leuke reactie en de foto 🙂 Het artikel is al enigszins verouderd, we kregen het doorgestuurd via Writtle College. Het gaat om: Crockett, L. (2014) hay net benefits, Writtle College. We betrekken meerdere onderzoeken in het artikel, o.a. EWEN (2014) the impact of nutrition on metabolism, Leipzig. Daar kun je wellicht
ook meer info vinden. Hoop je zo op weg geholpen te hebben, groet Marloes
Bedankt inderdaad, dat is zeker nuttig. Ik kan het artikel helaas niet terugvinden, wel iemand die er wat uitgebreider de resultaten heeft overgenomen en dat zet wel een genuanceerder beeld neer.
“The large-holed net recorded 45g/min, the small-holed net 34g/min, Elim-a-Net 30g/min and the double-meshed net 28g/min.”
Wel een duidelijk voorbeeld hoe niet significant niet altijd hetzelfde is als geen verschil. Het was een proef met 7 paarden, het verschil had blijkbaar nog groter moeten zijn. Het was een proef van 28 dagen dus het verschil van de eerste 10 minuten (kloktijden waren 30 minuten per ronde) zegt als het goed is dan niet zo veel. De Elim-a-Net had waarschijnlijk een maaswijdte van 3.5cm (net formaat paard) en was dus helemaal niet zo klein, maar toch al zo’n verschil (er is ook nog 3cm, 2.5cm en dus 2cm maas).
Een ander artikel, ook uit 2014, wat naar boven kwam in mijn zoektocht is ook wel interessant.
“Horses were fed hay off the stall floor (control), or from one of three hay nets: large (15.2 cm openings), medium (4.4 cm openings), and small (3.2 cm openings). … Mean DMIR during the 4-hour feeding period were 1.5, 1.3, 1.1, and 0.9 kg/hr for the control, large, medium, and small hay nets, respectively; all treatments were different (P < .0001).
De gemeten vertraging is vergelijkbaar, maar doordat hier een andere proefopstelling is gebruikt is het hier juist uiterst significant.
In jullie artikel benoemen jullie het schrapen langs de roosters, maar die is alleen goed mogelijk bij metalen slowfeeders en ook gedrag dat ik alleen bij metalen slowfeeders zie (frustratie op het net uitoefenen zie ik zelden, alleen de jonge hengst zag je nogal eens bewust bakkeleien met het net zelf in plaats van het hooi. Maar eerlijk is eerlijk, die bakkeleide met alles. Inclusief pionnen en balken. Zijn jolliebal was zijn grote vriend). Ook op de stalen tralies zie ik dat alleen als er krachtvoer in het spel is, terwijl dat wel echt een alternatief is om de frustratie op af te richten.
Stro is eigenlijk geen vervanging voor hooi, hoewel sommige paarden er wel wat op knabbelen zie je dat deze paarden alsnog een hoge incidentie van maagzweren hebben. Paarden die intensief stro eten worden over het algemeen op een ander strooisel gezet omdat ze de stal leegeten en men bang is voor verstoppingskoliek (ook niet volledig ongerechtvaardigd, gezien paarden op stal nu eenmaal onvoldoende kunnen bewegen om de darmwerking optimaal te kunnen uitvoeren. Normaal geen probleem, maar bij grote hoeveelheden stro wel).
Goede avond…,
Helemaal mee eens! Met het “schrapen”, bedoelen we de tanden, niet het risico van hoefijzers (dat bij laaghangende hooinetten bestaat, zoals je in je eerste reactie terecht opmerkt). Wat betreft stro: een mooie aanvulling, als er voldoende hooi is zal een paard niet snel de stal leegeten. Maar bij een tekort aan hooi kan dit inderdaad het geval zijn. Ons doel: voldoende goede kwaliteit ruwvoer!! 🙂
Fijne avond, groet Marloes
Verdorie wat een dikke zever! Ik heb het getest omdat ik dacht dat jullie gelijk hebben, maar hier klopt gewoon niets van!!!
Hup, alles weer in de hooinetten!
Jammer van zulke onzin op internet die misleidend is!
Ons artikel is een weergave van wetenschappelijk onderzoek. Het resultaat: geen langere eettijd d.m.v. kleinmazige hooinetten is dus niet ons onderzoek.
Wij hebben in ons artikel enkele nadelen/voordelen uit onze ervaring toegevoegd.
Helaas (of gelukkig) is er geen enkel onderzoek/ advies, waar 100% van de lezers zich in kunnen vinden.
Waar we wel iets mee kunnen: is een gerichte feedback. Dit voor de toekomst.
Beste wensen voor 2017, groet Team Beest.
Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik een groot weiland heb met sober gras. Daarnaast krijgen de paarden in de winter onbeperkt hooi, wat neerkomt op een halve baal per paard per etmaal. Krachtvoer enkel bij werkende paarden.
Ik ben geen voorstander van de slowfeedmethode, al begrijp ik mensen wel die dit uit nood wel moeten.
Paarden horen in mijn ogen niet in een stal of zandpaddoack en zouden geen slowfeeders nodig moeten hebben.
Met een gps heb ik eens het loopgedrag van mijn paarden gemeten en dat was van 8uur savonds tot 8uur smorgens (waarbij ze om 8uur savond hun hooi hebben gehad, maar nog wel steeds toeging hadden tot de kale weilanden) maar liefs tien kilometer in 12 uur. Niet alleen staan te eten is belangrijk, LOPEN te eten is belangrijk.
Alles heeft zijn voor of nadelen, maar ik ben erg blij met de methode die wij kunnen gebruiken. Hooi wordt gegeven in badkuipen die aan de zijkanten van de schuilstallen staan. Dat eten wordt dus heel erg afgewisseld met een hapje achter uit de wei… Soms knoeien ze wel wat, maar dan geven we wat minder hooi. Dan hadden we namelijk gewoon teveel gegeven 🙂
Ik deel de uitkomsten van jullie onderzoek in het geheel niet. Het is mijn directe ervaring al gedurende twee jaar, dat een slowfeeder wel degelijk zorgt voor verlenging van tijd – en niet enkele procenten, maar fors.
Met een gevuld hooinet zijn mijn 2 paarden zo’n 7-8 uur bezig. En dan heb ik het over 1/3 van een klein pakje hoog voor hen beiden. Los zouden ze hier maximaal 2 uur over doen.
Jullie gaan van de traditionele veronderstelling uit dat ze bij hooinetten niet van de bodem eten. Jawel dus, ik hen ze gewoon op de grond liggen. Gevaar van zand eten – nee – ze zitten vast aan de wand van de inloopstal en op de vloer ligt bedekking – ze peuzelen dus alles op.
Frustratie – geen enkel signaal of probleem. Handigheid ontstaat, maar na 3 weken zijn ze dus echt gewend en zie je bovenstaande verlenging van tijdsduur nog steeds. Met een metalen rooster over een bak met hooi heb ik inderdaad minder goede ervaringen, als het gaat over slijtage aan de tanden.
De maat van de mazen maakt zeker verschil. Ik heb nu openingen van 2 x 2 en 3 x 3 cm. Super.
Kortom, voor mij een ideale manier om mijn paarden (tezamen met weidegang) 24/7 toegang te verschaffen tot ruwvoer en te voorkomen dat ze of te vet worden.
Een paard dat (te snel) aan hooi uitgegeten is aanmoedigen om stro te gaan eten – mijn indruk dat daarmee de kans op verstopping en koliekklachten groter wordt..
Beste Hetty Koenraads,
Dank voor je reactie. Fijn dat je de moeite neemt om je andere kijk uit te leggen.
Het onderzoek is niet door ons uitgevoerd, maar een afstudeerproject van een student uit Engeland. Zij is tot de conclusie gekomen dat het de voertijd niet verlengd.
Ieder paard is anders, (bijna) alles heeft voor- en nadelen. Jammer te lezen dat je ervaring hebt met slijtage aan de tanden.
Een hooinet kan zeker op de grond gelegd worden. Wel kunnen paarden hierin verstrikt raken, zeker indien het paard beslagen is.
Wat betreft stro eten en frustratie verschillen we van mening, moet kunnen toch?
Fijne avond, groet Marloes.
Hai Hetty, welke netten gebruik je? Waar gekocht?Aangezien ze bij jou aanzienlijke tijd langer bezig zijn.
Groetjes Claudia
Als mijn paard het hooi/kuil op de grond krijgt, dan verspreid hij het door de hele box , en daar waar hij zijn ontlasting doet ligt het dan , dit vreet hij dan niet meer, daarom gebruik ik een hooi net, zo weet ik dat hij alles wat hij krijgt op eet , het hooinet hangt niet hoog , juist laag, want hij eet onderaan , ik heb ook een hooi zak waar alleen een groot gat in zit waar hij het hooi uit kan pakken, zou dit dan beter zijn ( ook voor zijn tanden? )
Beste Anke.
Dank voor uw reactie. Het beste voor de tanden is natuurlijk gedrag, dus hooi eten van de grond, hier en daar een takje/ twijgje/ boomschors (van eetbare planten). Of een hooizak minder slecht is dan een hooinet: ik kan me m.n. voorstellen dat een slowfeeder met ijzeren ‘frame’ slijtage aan de tanden veroorzaakt. Wat betreft belasting van de halswervels lijkt een hooizak waar grotere plukken uit getrokken kunnen worden minder belastend dan een hooinet. Wellicht is het een idee om hooi te voeren op de grond, nadat de box gemest is. Dus als uw paard ’s avonds weer binnenkomt op stal. Bij paarden die de hele dag binnen staan wordt dit lastig, maar daar loop je tegen meer problemen aan. Ik hoop je vraag zo beantwoord te hebben. Groet Marloes.
Geldt hetzelfde voor graasmaskers? Waar mijn ijslanders staan is na de winter, als de wei weer open gaat, wel erg veel gras. Ze eten zich dan volvet. Het tijdelijk kleiner maken van de wei met prikpaaltjes is niet echt een optie omdat het gras dan heel onregelmatig wordt, het niet-begraasde deel verhooid.
Beste Tineke Duyster,
Dank voor uw reactie. Of hetzelfde geldt voor graasmaskers is tijdens het onderzoek helaas niet aan bod gekomen. Een daadwerkelijk antwoord blijf ik u dus verschuldigd. Wel kan ik me voorstellen dat dit enigszins hetzelfde effect heeft. Maar dan andersom, nu zit immers het paard ‘gevangen’ in het hooinet, i.p.v. het hooi. Ik stel me voor dat de slijtage aan het gebit en belasting van de halswervels minder zal zijn dan bij het eten uit een slowfeeder. Daarentegen lijkt mij de frustratie van het eten via gaatjes (om het even zo te noemen) evenredig: je kunt ergens niet bij waar je bij wilt kunnen. Daarbij komt bij een graasmasker ook nog eens dat dit altijd op zit: dus sociaal contact wordt extreem lastig, het kan jeuken / schuren / irriteren en wordt nat, etc. Het blijft natuurlijk een kwestie van nadelen afwegen tegen de voordelen. In uw geval een vette weide of een graasmasker. U schrijft dat kleine percelen aanbieden lastig is, omdat een deel onregelmatig wordt en een deel verhooid. Ik neem aan dat de onregelmatigheden bestaan uit hoger gras op plekken waar de paarden mesten? Dit kunt u deels verhelpen door de kleinere percelen dagelijks te mesten, en na omzetten uit te maaien. Het verhooien, dus doorschieten van het gras is lastiger tegen te gaan. Zie het als een luxe! Dat u zoveel weide ter beschikking heeft dat het gras kan doorschieten, zaaien. Misschien is strookbegrazing een optie. Hoewel delen doorgeschoten gras zullen omwaaien en onbruikbaar zijn. Wellicht kunt u een deel laten hooien? En dit later alsnog inzetten als weide. Dit zijn slechts enkele tips. Binnenkort zullen wij een dagworkshop weidebeheer inplannen, misschien leuk om mee te doen en heel veel vragen te stellen 🙂 Hou hiervoor onze website en Facebookpagina in de gaten. Vriendelijke groet Marloes Kruiper
Mijn paard staat, vanwege een operatie, op boxrust.
Zij krijgt haar hooi nu ook in een slowfeeder en een deel op de grond.
Van frustratie merk ik weinig, ze eet liever uit haar slowfeeder dan van de grond.
Ze doet nu aanzienlijk langer met haar hooi.
Beste Yolanda,
Allereerst dank voor je reactie. Naar dat je paard op boxrust staat, maar wel fijn dat ze twee opties aangeboden krijgt qua ruwvoeropname.
Ons advies voeren op de grond heeft haar oorsprong in de anatomie van het paard. Het paardenlichaam is zo gebouwd dat voeren vanaf de bodem het meest natuurlijk is.
Niet ieder paard raakt gefrustreerd van het eten uit een slowfeeder, de een heeft er geen problemen mee, het andere paard wel.
Ik weet natuurlijk niet wat de reden van opereren was? Bij bijvoorbeeld een peesblessure was, m.n. diepe buigpees, kan het zijn dat je paard het (tijdelijk) prettiger vindt om voer hoger aangeboden te krijgen en zichzelf te ontlasten.
Sterkte, en succes met het revalideren. Groet Marloes
Onze kudde loopt 24/7 buiten en krijgt, als er weinig of geen gras meer is, hooi bijgevoerd. Omdat de rangorde bepaald wie het meest eet zorg ik altijd voor 2 voerplaatsen meer dan het aantal paarden dat er is. Ik heb van broodkratten slowfeeders gemaakt. In elke krat zit een net van betonstaal met 4×4 cm. mazen met elastiek over het hooi heen gespannen. Ik verdeel deze bakken over een groot oppervlak in de paddocks. Het grote voordeel vind ik dat ze een natuurlijke houding hebben bij het eten, ze verjagen elkaar constant zodat het hapje/stapje effect bereikt wordt. Ieder dier krijgt genoeg hooi en er zijn altijd 2 bakken onbezet. De bakken vullen is gemakkelijker dan het vullen van netten.
De bakken vliegen soms door de lucht, ik weet niet of dat gunstig is maar het is wel grappig om te zien hoe ze bezig zijn met een bak die op de kop ligt. Het voeren met bakken levert ten opzichte van los hooi of netten een groot verschil op in tijdsduur. Ik krijg ook de indruk dat de paarden er zelf plezier aan hebben maar dat kan verbeelding zijn.
het zijn de omstandigheden en afwegingen . Bij ons staan de pony’s voornamelijk 24/7 buiten. Hooi en gras is het rantsoen. De palletbox met voerraster van 7.5 cm zorgt ervoor dat het hooi niet vertrapt wordt en niet wegwaait. De bak staat in de ’tentstal’ zodat het hooi niet nat wordt. Het enige nadeel is dat 1 vd 4 pony’s met de bak gaat slepen als het hooi op is (gebit). Iemand nog een tip?
Sinds maart dit jaar gebruik in bij 1 paard een slowfeeder……een palletbak met een rooster er in. 2 van de 3 hooibeurten krijgt ze in de slowfeerder. Het hooi dat ze vanuit de slowfeeder moet eten neemt ca. 4 uur in beslag. Het hooi dat ze van de grond eet, eet ze in bijna 1 uur op. Dus de slowfeeder verlengt de duur van het eten bij mijn paard wel.
Ik heb ook juist goede ervaring met kleinmazige slowfeeders, natuurlijk niet voor ieder paard. Ik heb er ook twee met gebitsproblemen en die krijgen hun hooi gewoon op de gronlosd maar ook een die als ze een paar dagen los hooi eet en niet uit een net toch altijd weer problemen krijgt, ze voelt zich dan niet lekker en ziet er opgeblazen uit en is erg sloom, als het hooi dan weer in het net zit is het na anderhalve dag weer goed en is ze weer fit. Paarden die gefrustreerd raken met een hooinet zijn het mijns inziens niet gewend of krijgen te weinig ruwvoer. Paarden die niet bekend zijn met een hooinet altijd eerst hooinet combineren met los hooi om de echte honger te stillen daarna gaan ze peuzelen aan het net, zo leren ze de goede gewoonte van rustig kleine plukjes uit het net peuzelen aan. Ik heb ook twee hengsten die uit een net eten, als ik die hooi los geef eten ze het nauwelijks, het hooinet peuzelen ze tevreden en op hun gemak op. Door de fijne mazen kunnen ze ook niet zo snel met hun voeten in het net raken en kun je ze wat lager hangen dan hebben ze ook een natuurlijke houding.
Het verschild per paard .
het verschild per stal.
het verschild van hooi / kuil
hoe hang je het hooinet op
hoe vol hoe strak
hoe zijn de voerbeurten
Het verschild van de box
kan het paard kijken of staat het paard tussen drie muren
hoe vaak komt het paard buiten
Paarden kunnen best de has gebruiken
Paarden met hals problemen links of rechts om
denk is aan die chip die in de hals zit die gaat met grof geweld in de hals als veulen
als het paard op later leeft tijd moet werken
begint de klachten al .
chip kan verkeerd zitten . Bij spier die het paard / jij als ruiter aantrekt . Dit kan ontsteking veroorzaken. Niet op alle stallen
wordt goed gevoerd er zijn er bij dat het paard klein plukje krijgt of er zit 7-8-9 -13 uur tussen voor dat het paard weer te eten krijgt
Of dat het paard de box met stro leeg eet om dat ze hooi wille .eten.
ze eten van de 24uur 18 de rest is rust
hoe het paard wordt gehouden .
Ook mijn paard verkiest zijn little bit hooitas boven zijn voer op de grond. Ik gebruik deze hooitas omdat hij anders zijn berg ruwvoer door de hele stal heenwalst!
Hhmmm geeft wel stof tot nadenken. Onze paarden krijgen het hooi zowel op de grond als uit een slowfeeder, die overigens wel heel laag hangt. Toch verkiezen zij het net. Pas als dat leeg is gaan ze aan het hooi op de grond beginnen.
Beste,
ik ben heel erg geïnteresseerd in het wetenschappelijke artiket over het onderzoek dat door Writtle College werd uitgevoerd. Kan u mij het artikel of de referenties bezorgen?
Alvast bedankt!
Katty
Beste Katty Cauwerts,
Uitgangspunt zijn meerdere wetenschappelijke studies, waaronder inderdaad het onderzoek van Writtle College. Weergegeven in de 1e alinea. Crockett, L. (2014) hay net benefits, Writtle College. We betrekken meerdere onderzoeken in het artikel, o.a. EWEN (2014) the impact of nutrition on metabolism, Leipzig. Daarnaast ben ik afgestudeerd op dit onderwerp, dus hier komen ook enkele stukken vandaan. Het stuk uit onze praktijk, heeft als bron onze praktijk.
Ik wil uiteraard niet mijn mening opleggen, maar vindt dat de andere kant van het verhaal ook aandacht verdient. Slowfeeders (en hooinetten) zijn zo’n hype, dat mensen soms de nadelen vergeten.
Correct me if i’m wrong, Lily Crockett heeft dit onderzocht als afstudeerproject, een écht wetenschappelijk onderzoek is het dus niet. Het is enkel onderzocht in één stal met 7 paarden die het niet gewent waren over de tijdslengte van max. 30min. Kan je nog verdere bronnen geven waarin hetzelfde staat over nadelen van slowfeeders zoals frustratie?
Hier een studie van de universiteit van Minnesota die dan weer het tegendeel beweerd
http://www.thehorse.com/articles/34428/haynet-design-and-forage-consumption-rates-
Beste Evelien,
Dank voor je reactie. We krijgen zoveel, gelukkig voornamelijk positieve, reacties binnen dat het onmogelijk is uitgebreid op elk bericht in te gaan. Met name ook craniosacraal-, fysiotherapeuten en osteopaten die aangeven de klachten te herkennen.
Dit onderzoek lijkt te voldoen aan de criteria voor wetenschappelijk onderzoek, ook al is het ‘slechts’ een afstudeeronderzoek. Verder is het op het gebied van paarden helaas heel vaak zo dat onderzoek gebaseerd wordt op een ’testgroep’ van slechts 4 tot 12 paarden. Dit onderzoek is meerdere keren herhaald en niet gebaseerd op 30. min.
We betrekken meerdere onderzoeken in het artikel, o.a. EWEN (2014) the impact of nutrition on metabolism, Leipzig. Daarnaast ben ik afgestudeerd op dit onderwerp, dus hier komen ook enkele stukken vandaan. Er zijn tientallen zo niet honderden artikelen te vinden over dit onderwerp.
Het onderzoek dat jij aandraagt is van iemand die ‘slechts’ een BSc heeft behaald, gebaseerd op 8 paarden.
Waarschijnlijk zijn er ook paarden die hun leven lang zonder problemen uit hooinetten / slowfeeders eten. Het is niet de opzet van het artikel om negatief over het gebruik hiervan te schrijven. Ons artikel is bedoeld om mensen te informeren, goed naar het individu te laten kijken en er je voordeel mee te doen.
2% droge stof hooi krijgen maar weinig paarden echt op. En voor de paarden die wel door blijven eten is 2% vaak erg veel.
Vuistregel is tussen de 1 en 2% droge stof en voeren op gevoel en wat je ziet.
Verder zijn er genoeg slowfeeders waarbij de hoofd-hals-houding niet anders word, denk aan o.a. pallet boxen. Tot slot vergeten jullie een zeer belangrijke reden om uit (slowfeeder)bakken te voeren; het tegengaan en/of verminderderen van de zandopname bij het ruwvoer “scharrelen”. Veel gevaarlijker dan de meeste denken is zandkoliek vaak met onherstelbare schade en kan er tot kilo’s hooi is de darmen worden opgeslagen. In een paddock dus zeer onverstandig om los op de grond te voeren, en dan hebben we het nog niet over het behoud van de grond waar je voert gehad!
We hebben op onze kindeboerderij 4 shetlandpony’s van verscillende groote
Ze lopen samen in de paddock. Hoe ga ik die voeren zodat ieder zijn deel krijgt zonder hooinet en slowfeeder